Dworek Szuszkiewicza

Dom Szuszkiewicza znajduje się za tyłach gmachów Dyrekcji Okręgowej PKP przy ulicy Wileńskiej 2/4.

Parterowy dom wzniesiono w tzw. „stylu dworkowym" na zlecenie Warszawskiej Dyrekcji Kolejowej wg projektu inż. Wacława Szuszkiewicza w latach 1920-21 na miejscu dawnego skrzydła dworca Petersburskiego, spalonego podczas I wojny światowej.

Budowla posiada portyk zwieńczony trójkątnym frontonem, wspartym na czterech słupach zakończonych głowicami nawiązującymi formą do porządku toskańskiego.

Dla Wacław Szuszkiewicza przez 12 lat dworek był jednocześnie jego pracownią i mieszkaniem. Drugą część pomieszczeń zajmował inżynier drogowy, który urządził w nim siedzibę swojego biura.

Projektant liczył na otrzymanie zlecenia wykonania gmachu dyrekcji PKP. Nadzieje Szuszkiewicza nie były bezpodstawne, gdyż wcześniej zlecono mu zaprojektowanie prowizorycznego Dworca Wileńskiego, wzniesionego w 1920 r. z tzw. pruskiego muru w rekordowym tempie trzech miesięcy.

Umowę jednak podpisano z Marianem Lalewiczem, profesorem Politechniki Warszawskiej. Głęboko dotknięty taką decyzją, Szuszkiewicz zrezygnował z pracy dla kolei. Po II wojnie światowej zamieszkał w Kanadzie. Po 20 latach napisał z Kanady list do tygodnika „Stolica”, w którym nadal niepogodzony z losem twierdził, że wyrządzono mu krzywdę, zlecając projekt gmachu komuś innemu.

Po II wojnie światowej w dworku znajdowało się laboratorium lecznicy kolejowej, potem przychodnia i apteka.

Ostatnim użytkownikiem obiektu był gabinet weterynaryjny, który opuścił to miejsce w 2009 roku.
W lipcu 2009 r. Zespół Opiekunów Kulturowego Dziedzictwa Warszawy „ZOK" wystąpił do Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z wnioskiem o wpisanie budowli do rejestru zabytków.

Niestety obecny stan stan dworku jest fatalny. PKP nie planuje modernizacji ani zabezpieczania. Zaś wyceniony na 2 mln 400 zł dworek nie znalazł do tej pory nabywcy.

JS/TI/TJ

Ciekawostki

Budynek jest najstarszym w Warszawie przykładem „stylu dworkowego".
Przy budowie wykorzystano materiały z rozbiórki skrzydła dworca Petersburskiego.
Wg wspomnień Wacława Szuszkiewicza w latach 20 XX w. przed domkiem był kwietnik i sad owocowy ciągnący się aż do ulicy Targowej.