Konrad Szramka Gliszczyński

Konrad Szramka Gliszczyński ur. 22 lutego 1896 r. w Drzycimiu, woj. pomorskie. Zmarł we wrześniu 1943 r.

Pierwszy komendant 6. Obwodu AK Praga.

Po ukończeniu gimnazjum w Świeciu, w 1914 r. wstąpił do armii niemieckiej. Początkowo walczył na wschodzie, potem we Francji. Był dowódcą plutonu i kompanii w stopniu podporucznika. Po powrocie z frontu francuskiego na początku 1919 r. przedostał się do rodzinnej wsi i wstąpił do Straży Ludowej, następnie do tajnej organizacji wojskowej na Pomorzu. Współpracował z komitetami Mazurów w Ełku, był narażony na prześladowania i szykany ze strony niemieckiego Granzschutzu.

Po wkroczeniu w 1920 r. Wojska Polskiego na Pomorze zameldował się u generała Bolesława Roji. W maju 1920 r. zaciągnął się do szeregów, jako porucznik otrzymał przydział do 64. pułku piechoty, ale wkrótce ze względu na znajomość Pomorza i tamtejszych ludzi został wysłany do Olsztyna. Od 1 czerwca do 22 lipca 1920 r. pełnił obowiązki komendanta mieszanej policji plebiscytowej w powiecie prabuckim.

Po likwidacji policji wrócił w szeregi wojska. W końcu lipca 1920 r. sformował w Grudziądzu ochotniczą kompanię szturmową, z którą walczył w rejonie Mławy, Działdowa, Lidzbarka i Brodnicy. Wraz z nią został wcielony do 66. pułku piechoty, od 1 grudnia 1920 r. pełnił obowiązki dowódcy batalionu. W 1922 r. otrzymał przeniesienie do 80. pułku Strzelców Nowogródzkich w Słonimiu, w 1927 r. do Brześcia do sztabu korpusu, w 1929 r. do 7. pułku piechoty Legionów do Chełma Lubelskiego. W 1933 r. trafił do Lwowa do sztabu korpusu. W 1935 r. uzyskał dyplom magistra nauk społeczno-ekonomicznych Wydziału Prawa Uniwersytetu Lubelskiego; awansował do stopnia majora. Od grudnia 1936 r. pełnił funkcję komendanta garnizonu i dowódcy III batalionu 32. pułku piechoty w Działdowie; 19 marca 1937 r. awansował do stopnia podpułkownika.

W Kampanii Wrześniowej uczestniczył w obronie Modlina jako dowódca Ośrodka Rezerw. W końcu października 1939 r. został mianowany komendantem 6. Obwodu Praga, używał pseudonimu „Zawisza". Funkcję tę pełnił do lipca 1942 r., czyli do chwili powierzenia mu Komendy Poznańskiego Okręgu AK. Przy przekraczaniu granicy został aresztowany przez Niemców i przewieziony do Berlina. Po śledztwach w katowniach gestapo trafił do obozu koncentracyjnego w Dachau. Próby uwolnienia podpułkownika (wykupienia go) zakończyły się niepowodzeniem; zginął ścięty we wrześniu 1943 r. Otrzymał odznaczenia: Złoty Krzyż Zasługi, Medal Niepodległości, Medal Pamiątkowy za wojnę 1918-1921, Medal X-lecia Odzyskania Niepodległości, Medal za Długoletnią Służbę Wojskową.


Henryk Sztandau


Więcej na ten temat



Dodaj komentarz

Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników portalu. Twoja-Praga.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii

Polub nasz fanpage i bądź na bieżąco

Polecamy

Bezpłatne ogłoszenia