- Budynek dokumentuje także intensywny rozwój Starej Pragi, której zabudowa powstająca w pierwszych dziesięcioleciach XX w., zyskiwała ten sam wielkomiejski charakter i gabaryty, co zabudowa śródmiejska. Cechą charakterystyczną kamienic czynszowych było szczelne wypełnienie posesji wokół wewnętrznego podwórza, będącego jedynym źródłem światła dziennego dla mieszkań umieszczonych w oficynach. Przedmiotowy budynek jest przykładem kamienicy o podwyższonym standardzie, gdzie oprócz bogatej dekoracji uwagę zwracają mieszkania o dużych powierzchniach (tylko cztery na piętro) umieszczone już nie tylko w budynku frontowym ale i w tylnej oficynie. Każde z nich posiadało dwa wejścia, z klatki reprezentacyjnej oraz dla służby z klatki kuchennej, ze służbówką zlokalizowaną przy kuchni. Układ ten, nadal czytelny pomimo wtórnych podziałów, dokumentuje sposób funkcjonowania przedwojennego społeczeństwa, dla którego codziennością było korzystanie z usług służby, obecnej w mieszkaniu przez całą dobę. Powyższe decyduje tym samym o wartościach naukowych kamienicy - podkreśla w uzasadnienie decyzji MWZK
Decyzja nie jest ostateczna. Stronom przysługuje odwołanie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
