Szkoła Powszechna nr 49 i nr 51

Nieistniejący budynek Szkoły Powszechnej nr 49 i Szkoły Powszechnej nr 51 zbudowano przy ulicy Sierakowskiego 8 w Warszawie.

Neogotycki budynek w narożniku ulicy Szerokiej (ks. I. Kłopotowskiego i Namiestnikowskiej (J. Sierakowskiego) został wzniesiony w latach 1903-1904 jako pierwszy w Warszawie miejski zespół szkół powszechnych - po doprowadzeniu budowy do wysokości drugiego piętra według projektu A. Nieniewskiego, prace kontynuował H. J. Gay, który nieco zmodyfikował projekt.

Początkowo gmach mieścił osiem szkół jednoklasowych, a w okresie międzywojennym Szkoły Powszechne nr 49 im. Michaliny Mościckiej i 51 im. ks. biskupa Władysława Bandurskiego. Poza tym w budynku Zarząd Miejski prowadził kursy dla dorosłych i szkołę wieczorową dla pracujących; w dużej sali gimnastycznej często odbywały się rozgrywki urządzane przez Praskie Towarzystwo Sportowe.

W 1936 roku na fasadzie budynku od strony ulicy Sierakowskiego odsłonięto tablicę upamiętniającą patrona ulicy - Józefa Sierakowskiego, starszego cechu rzeźników warszawskich, bohatera insurekcji kościuszkowskiej. Fundatorami tablicy byli pracownicy Giełdy Mięsnej mieszczącej się nieopodal przy ulicy Kępnej.

Zbombardowany we wrześniu 1939 roku. Ruiny rozebrano w okresie okupacji.

W początku lat 50. na w tym miejscu wzniesiono budynek Urzędu Dzielnicy Praga Północ.

Szymon Patoka/TJ

Ciekawostki

W okresie wakacji 1920 roku w budynku formowały się pododdziały 236 pułku piechoty Armii Ochotniczej im. Weteranów 1863 roku, które wkrótce ze swym kapelanem Ignacym Skorupką wyruszyły na zwycięski bój pod Ossowem. Wydarzenie to upamiętnia tablica odsłonięta w 2010 na budynek Urzędu Dzielnicy.
W latach 30. budynek posiadał adres Szeroka 17.