Marian Lalewicz

Marian Lalewicz, urodzony 21 listopada 1876 roku w Wołkowyszkach, zmarł w Warszawie podczas Powstania Warszawskiego w sierpniu 1944 roku.

Do gimnazjum uczęszczał w Suwałkach, ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Petersburgu. Był profesorem Instytutu Inżynierów Komunikacji od roku 1903, profesorem Akademii Sztuk Pięknych, Instytutu Archeologicznego, Żeńskiego Instytutu Politechnicznego oraz Szkoły Zdobniczej imienia barona Stieglitza w Petersburgu. Po przyjeździe do Polski wykładał od roku 1918 w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych oraz na politechnice. Ogłosił drukiem szereg większych i mniejszych prac i artykułów. Opracował słownik zwrotów używanych w architekturze w czterech językach, którego rękopis zaginął w czasie powstania w sierpniu 1944 roku.

Przeprowadził szereg prac konserwatorskich, a mianowicie: odnowienie pałacu Rady Ministrów, pałacu Prymasowskiego przy ulicy Senatorskiej na potrzeby Ministerstwa  Rolnictwa i Reform  Rolnych,  pałacu  Raczyńskich przy ulicy Długiej nr 7 na pomieszczenie Ministerstwa Sprawiedliwości; zaprojektował przebicie ulicy Bonifraterskiej przez gmach Sądu Apelacyjnego, to znaczy oficynę pałacu Krasińskich (Rzeczypospolitej).

Przeprowadził przywrócenie dawnego, Corazziowskiego wyglądu pałacowi Staszica. Wybudował w Warszawie Państwowy Bank Rolny, obecnie Narodowy Bank Polski przy zbiegu Nowogrodzkiej i Pankiewicza, gmachy dyrekcji okręgowej PKP przy zbiegu ulicy Wileńskiej i Targowej na Pradze, gmachy mieszkalne Pocztowej Kasy Oszczędności, pomiędzy ulicą Brzozową i Bugaj w sąsiedztwie Zamku; domy firmy Ericsson w Alejach Ujazdowskich nr 47, dom własny przy ulicy Górnośląskiej, gmach Państwowego Instytutu Geologicznego przy ulicy Rakowieckiej. Poza Warszawą wybudował gmach Państwowego Banku Rolnego w Łucku, oddziały Banku Polskiego w Kaliszu, Tomaszowie Rawskim, Siedlcach i Sosnowcu, wreszcie gmachy wojskowe w porcie wojennym w Gdyni. W Petersburgu wystawił Bank Syberyjski oraz muzeum Ministerstwa Przemysłu i Handlu.

Podczas oblężenia Warszawy w 1939 komendant Pogotowia Technicznego. Uczestniczył w tajnym nauczaniu studentów architektury, od 1942 nauczyciel w Państwowej Wyższej Szkole Technicznej. W 1943 wysiedlony przez Niemców ze swojego domu przy ul. Górnośląskiej 41, zamieszkał przy ul. Muranowskiej 12. W czasie powstania warszawskiego rozstrzelany przez Niemców w drugiej połowie sierpnia w masowej egzekucji przy ul. Dzikiej 17, symboliczny grób na Cmentarzu Powązkowskim w kwaterze 244-I-29.



SŁ/TP/IZ

Więcej na ten temat


Dodaj komentarz

Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników portalu. Twoja-Praga.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii

Polub nasz fanpage i bądź na bieżąco

Polecamy

Bezpłatne ogłoszenia