Olszowa

Ulica Olszowa na Starej Pradze w dzielnicy Praga Północ w Warszawie biegnie od ulicy Józefa Sierakowskiego do ulicy Blaszanej.

Ulica Olszowa zwana dawniej Olchową swoją nazwę otrzymała w 1792 roku jako ulica biegnąca wzdłuż brzegu Wisły. W końcu XVIII wieku było tu 13 domów, dworek i rzeźnia. Zamieszkiwana była m.in. przez około trzydziestu wiślanych przewoźników.

W 1808 roku ulica znalazła się w obrębie fortyfikacji napoleońskich.

W latach 1869-1879 mieściło się przy niej kilka teatrzyków ogródkowych. Po 1880 roku zabudowana została domami murowanymi.

W 1900 roku przeprowadzono wzdłuż niej kolejkę wąskotorową wybudowano dworzec Warszawa-Most.

W latach 1944-45 prawie cała zabudowa ulicy uległa zniszczeniu.

Na początku lat 50-tych XX wieku zlikwidowano tory kolejki, a latach 1964-67 przy Olszowej wzniesiono domy osiedla Panieńska.

W 1970 roku rozebrano budynek dworca kolejki wąskotorowej.

21 lutego 1980 roku w skład ulicy Olszowej włączono przylegający do muru Szpitala Praskiego odcinek ulicy Dębowej przybiegający od ulicy Panieńskiej do Józefa Sierakowskiego.

DW/TJ

Ciekawostki

Pod nr 4 znajdował się budynek carskiej szkoły podoficerskiej, którą przez kilka dekad (do 1910 r.) zajmował 4-ty Warszawski Batalion Forteczny (rozwinięty do pułku w 1894 r.) a następnie 9 batalion saperów dowodzony przez płk Jana Swiesznikowa, którego pomocnikiem był ppłk. Aleksander Markianowicz. Służył tu od roku 1909, jako dowódca czwartej roty Kronid Olimpowicz Starynkiewicz, bratanek prezydenta Warszawy - Sokratesa Starynkiewicza, wówczas już nie żyjącego.
Pod nr 12 szczęśliwie ocalał dom Wendów. Wychował się tu Tadeusz Apolinary Wenda (1863-1948), inżynier komunikacji, późniejszy budowniczy Gdyni.
Na odcinku ulicy położonym bliżej Wisły zachowała się nawierzchnia z kamienia polnego.
Przy ulicy Olszowej funkcjonowało ujęcia wody oligoceńskiej - dziś obiekt nie istnieje.