Aleja Solidarności

Aleja Solidarności w Warszawie biegnie od ulicy Radzymińskiej, będącej jej przedłużeniem do zbiegu ulicy Wolskiej z Młynarską już na lewym brzegu Wisły.

Aleja Solidarności na odcinku od placu Bankowego do Mostu Śląsko - Dąbrowskiego nosi potoczą nazwę trasy W-Z (Wschód - Zachód). Aleja Solidarności obecną nazwę otrzymała w dniu 10 października 1990 roku - i jest uhonorowaniem walki związku zawodowego "Solidarność" z reżimem komunistycznym.

Pierwszy jej odcinek wyznaczono w 1862 r. na przedłużeniu linii kolei petersburskiej, nazwano ją Aleksandrowską (od imienia ówczesnego władcy Aleksandra II Romanowa) i połączono z wiaduktem Pancera, który po wybudowaniu mostu Kierbedzia nazwano Nowym Zjazdem.

Zgodnie z pierwotnym zamierzeniem, przez most Kierbedzia miały przebiegać trasa kolejowa, łącząca Dworzec Petersburski z Dworcem Wiedeńskim. Stąd też wzięła się znaczna, jak na ówczesne czasy, szerokość ulic uwzględniająca ruch kołowy, pieszy i tory. Budowy linii kolejowej jednak zaniechano, ze względu na trudności techniczne związane z pokonaniem znacznego spadku skarpy wiślanej, a komunikację kolejową między dworcami zastąpiła kolejka konna. Tor kolejki konnej był pojedynczy i przewidywał tzw. mijanki. Trasa kolejki przebiegała Aleksandrowską, Nowym Zjazdem, Krakowskim Przedmieściem, Królewską, Marszałkowską do al. Jerozolimskich.

Cerkiew św Marii Magdaleny powstała w miejscu, na którym do momentu zniszczenia w 1794 r. znajdował się kościół św. Andrzeja. Zbudowana została w stylu bizantyjsko - ruskim, według projektu Mikołaja Syczewa, któremu odgórnie polecono wzorowanie się na świątyniach Kijowa. Budową kierował inż. Palicyn. Kamień węgielny położono 14 czerwca 1867 roku. Konsekracja nastąpiła 28 czerwca 1869 r.

W 1903 roku tuż przy wejściem do Parku Praskiego zbudowano piętrowy budynek z przeznaczenie na działalność kulturalną. W latach 30 aż do wybuchu II wojny światowej w budynek oznaczony adresem Zygmuntowska 3 pełnił funkcję Domu Żołnierza.

Po I wojnie światowej aleję po praskiej stronie nazwano Zygmuntowską. Nazwa ta zachowała się do 15 listopada 1948, kiedy to zastąpiono ją nazwą al. gen. K. Świerczewskiego.

Po II wojnie światowej, w latach 1947-49, w trakcie realizacji pierwszej powojennej inwestycji urbanistycznej, jaką była Trasa W-Z, ulicę przedłużono na zachód tunelem pod Krakowskim Przedmieściem i Miodową do Placu Bankowego, dalej prowadziła dawną Tłomackie i Leszno do Żelaznej, a stąd nowopowstałym odcinkiem przez zburzone w czasie wojny dzielnice do Młynarskiej. Na wschód wiodła wzdłuż torów kolejowych Dworca Wileńskiego, aż do ulicy Radzymińskiej. W ten sposób oddzieliła ona ulicę Wileńską od trakcji kolejowej. Powstał tez w tym czasie ogólnodostępny wybieg dla niedźwiedzi przy Parku Praskim.

W latach 2020-2021 pod nr 44 PKP PLK przeprowadziły generalny remont tzw. Dworku Szuszkiewicza przeznaczając do na kolejowe centrum konferencyjne.

DW/TJ

Ciekawostki

Jest jedną z najdłuższych arterii Warszawy (długość 7 km)
O moście Kierbedzia można przeczytać w przewodniku z 1893 roku "Przedmieście Praga łączy się z Warszawą za pomocą mostu żelaznego, który poczyna się od strony Warszawy przy Zjeździe i wychodzi od strony Pragi na ulicę Aleksandrowską. Wspaniałe to dzieło sztuki inżynierskiej, zbudowane zostało według planu jenerała inżynieryi Stanisława Kierbedzia, systemem amerykańskim kratowym. Most wspiera się na pięciu filarach granitowych.(...) Odpowiednie napisy na tablicach brązowych, umieszczonych na środku mostu obznajmiają ciekawych ze szczegółami historyi i budowy. Na trzecim z rzędu filarze od strony Warszawy znajduje się podziałka stopowa, która wskazuje wysokość wody na Wiśle.(...) Dwa chodniki drewniane, ciągnące się po obu bokach mostu ułatwiają przechadzkę".
W latach 1921-1939 na rogu z dzisiejszą ulicą Jagiellońską w drewnianym baraku wzniesionym jeszcze dla carskiej armii przy Zygmuntowskiej 9 istniało założone na wzór organizacji francuskich Towarzystwo Pomocy Ociemniałym Ofiarom Wojny w Polsce "Latarnia". Przebywało w nim około 30 osób.
Przy Zygmuntowskiej 8 do 1939 roku istniały Zakłady Przemysłu Zabawkarskiego, Instrumentów Muzycznych i Drobnych Wyrobów Drzewnych w Warszawie "Gnom".
Przy Zygmuntowskiej 10 na posesji należącej do Józefa Klatczyńskiego "(dziś posesja ta ma adres al. "Solidarności" 57) mieściło się teatr/kino "Lotos" a następnie do 1944 roku kino "Praskie Oko". W latach 1945-1947 odbywała się tu występy Praskiego Teatru Rewii. Na powojennym plakatach jest podawany adres Zygmuntowska 8 co może wskazywać na sąsiednią posesje lub powojenną zmianę numeracji.
Zygmuntowska 12, należała przed wojną do małżonków Waldau.
Od około 1955 do 1985 roku pod nr 55 lub 57 była siedziba Klubu Motorowego PTTK.

Więcej na ten temat

Obiekty

Firmy

Dodaj komentarz

Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników portalu. Twoja-Praga.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii

Aleja Solidarności

Ciekawostki

Więcej na ten temat

Obiekty

Firmy

Dodaj komentarz

Najnowsze informacje

Jak Feniks z popiołów. Relikt dawnego młyna wrócił na Brzeską

Drużyna Mikołaja w Galerii Wileńskiej

Jak inwestować w złoto fizyczne i czy warto to robić?

Kiedy remont ulicy Podolskiej? Temat nierozwiązany od wielu lat

Przed nami dwa etapy frezowania jednego pasa ulicy Grochowskiej

Grudzień 2023 w Domu Kultury "Praga"

Najczęściej czytane

Brzeska

Mińska 33

Nowińska

Chodakowska 19/31

Mińska

Wrzesińska 14

Polub nasz fanpage i bądź na bieżąco

Baza firm (3308)

Baza instytucji

Polecamy

Bezpłatne ogłoszenia

O nas

Nawigacja

Patronaty

Konto