Stalowa

Ulica Stalowa na Nowej Pradze w dzielnicy Praga Północ w Warszawie wiedzie od zbiegu ulic 11 Listopada i Inżynierskiej do wału kolejowego.

Utworzona w latach 1865-1867, jako jedna z głównych ulic Nowej Pragi, po parcelacji przez Ksawerego Konopackiego terenów odkupionych od właścicieli folwarku Targówek.

Jej nazwa pochodzi od założonych w 1878 roku pomiędzy ulicami Stalową i Szwedzką oraz torami kolei Petersburskiej zakładów Towarzystwa Akcyjnego Warszawskiej Fabryki Stali, produkujących stalowe szyny kolejowe.

Około 1910 r. przez ulicą Stalową przeprowadzono linię tramwajową. Od tych lat Stalowa była ulicą dorównującą Ząbkowskiej czy Targowej pod względem ilości sklepów, restauracji i cukierni.

Tutaj kończył swój bieg, od momentu przeprowadzenia linii, tramwaj elektryczny łączący prawo i lewobrzeżną Warszawę. Dalej na wschód można było się udać wąskotorową kolejką marecką.
Wojna i późniejsze lata ogólnych zaniedbań wymiotły z ulicy ślady dawnego jej charakteru. Powstały kamienice, ale nie ocalał żaden drewniak, których było tu sporo.

W listopadzie 1985 roku oddano do użytku zajezdnię autobusową Miejskich Zakładów Autobusowych R-13 Stalowa.

W 1996 roku wybudowano hipermarket HIT (obecnie Tesco) na terenie, gdzie stały zabudowania stacji kolejki mareckiej (rozebrane na początku lat siedemdziesiątych).

W grudniu 2009 roku na ulicy Stalowej, róg Czynszowej ustawiono rzeźbę Pana Gumy.

DW/PE/JB/TJ

Ciekawostki

Jerzy Kasprzycki w "Warszawskich pożegnaniach" pisał o Stalowej, że była podzielona na dwa odcinki: Nowostalową biegnącą od Inżynierskiej do Konopackiej i Starostalową od Konopackiej do kolei obwodowej. Odcinek pierwszy zdecydowanie różnił się od drugiego. W miejscu drewnianych ruder powstały kilkupiętrowe kamienice. "Jeszcze przed pół wiekiem - pisze J. Kasprzycki - jezdnię Stalowej przecinały tory wszystkich wtedy możliwych pojazdów szynowych (...). Bocznice i rozjazdy kolejki mareckiej pokrywały cały teren".
Pod nr. 1 na III p. w latach międzywojennych mieszkał i tworzył piewca folkloru praskiego Stefan Wiechecki - popularny "Wiech". Jego imię otrzymała 26 maja 1988 r. pobliska biblioteka publiczna przy Inżynierskiej 10.
W bramie kamienicy pod nr. 40/42 znajdują się mykwa. Została zniszczona w czasie pożaru w latach osiemdziesiątych XX-wieku. Mieszkańcy ulicy wspominają, jak to przed wojną podjeżdżały pod łaźnię dorożki, z których wysiadały bogate, eleganckie panie żydowskiego pochodzenia.
Pod nr. 6 w latach 1908 - 1915 mieściła się szkoła Rzeszotarskiej, która potem przeniosła się na Konopacką 4.
W latach 20. pod nr 34 działała Fabryka Mydeł Toaletowych Perfum i Kosmetyków "Florange".
Pod numerem 41 funkcjonował do około 1970 roku bazar Pachulskiego i Domańskiego.

Więcej na ten temat

Obiekty

Firmy i instytucje

Galeria

Wasze komentarze

2017-06-07 22:55 Łukasz napisał:

Robert proszę odezwij się proszę do mnie w sprawie ul. stalowej 64 [email protected] Pozdrawiam

2016-12-12 02:39 Robert napisał:

Jeszcze do dzisiaj mam Dowod Osobisty w widniejacym meldunkiem Statalowa 64 czasamii sie zastanawiam co by zrobila policja gdybym chciał sie przespac w miejscu zameldowania